آن دم که دلِ من به هواي تو گرفت /اين دلم دست به دامان عطاي تو گرفت

در جهان حرف و ندا بود ولي شکر خدا /اين وجود من فقط حرف و نداي تو گرفت

تو همان شاه و ولي هستي که هر پيغمبري /وقت اندوه و بلا ذکر ولاي تو گرفت

تو همان مولا علي هستي که ختمي مرتبت /دوش خود را زير پاي تو گرفت

هر کسي شد طينتش پاک و مطهر اي علي /دست بر راه نجات يعني ولاي تو گرفت

آنکه لعنِ بر عدوي فاطمه گويد مدام /زير پرونده ي او مُهرِ رضايِ تو گرفت

تا گفته ام علي بدنم جان گرفته است /اين قلب من به نام تو ايمان گرفته است

هر آدمي که چنگُ زده بر ولاي تو /او دست،به حبل اللهِ قرآن گرفته است

هر لب که گفت نام تو را اي اباالحسن /پس ذکر حي داورِ منان گرفته است

روزي دهنده تمام عوالم فقط تويي /دل معرفت ز سوره ي انسان گرفته است

برق نگاه و قدرتِ حيدر،ذکر فاطمه /سرهاي ذوالفقار تو طوفان گرفته است

هر کس که شد به سمت نجف رهسپار تو /او سجده هاي عشق به ايوان گرفته است

اين جمله ي امام ششم نور مطلق است /مؤمن به ذکرِ علي، ختمِ قرآن گرفته است

حضرت کَرم نموده که ذکر شريف او /جا بر لبِ فقيرِ(عبدِ کريمان)گرفته است